القصـــــه کـــه من دیــــروز مونــــده بـــودم خـونـه واســـه درس خـــــوندن

خـوابـــم خـــودتـون بــــودین

از جهــتـــــی کــه بـه هنــگـام درس خــــوندن

کـج و کـــولـــه تـریـن و گـــشـاد تـرین لبــاس مـوجـود رو میـپوشم

و از شـدت چنـگ زدن بـه مــوهـام مُـدل انیشتیــن افشـــون میشن

 بسـی زیبـــا میشـویم

 ثــــانیــا بــه هیـــچ عُنـوان اعصـاب و حـوصله

مهمــون داری و ایـــن جنگـــولک بـــازیـا رو نـدارم

بـــه والـــده بـه هنـگـام خـروج از منزل گفتـــم کـــه اینجــــانب در خـونـه رو

روی احــــدی بــــاز نمـی کـنـم

آقــــــا جـان مـا خـــونـه نیستیم

در حـال کشتـی گـرفـتن و تـو سـر و مغـز زدن بـــا فـرمـولا بودم کــه زنگ خــونــه زده شــد

بــــا یـک لبخنـــــد ملیـــح خــودمـان را زدیــم بـــــه نشنیــدن

عـــامـا از بــــس من دختـــــر آرومیم نتـــونستـم یــه دقـه آروم بشـینم

گفتم بــــرم از افــ افــ  ببینم کیــــه

 قـــاه قـــاه بهـــش بخـــندم

امـا وقتـــی چشـمم بــه اف اف  اُفتـــاد قـاه قــاهم کــــه نگـــرفت هیــچ

یکیم کــوبــوندم پــــس کلــه ی خـــودم کـــه آخـــه دختــر

کــــــی دایــی جــانش رو میکـــاره پشت در هــان؟؟

و چــون دایـی جـــانمان را بســـی دوست میداریم

و همینجــوری از چشـمانمآن برایش قُلُپ قُلُپ قلــــب مـی پــــرا کنیم

در را گشــودیم و بــا نیشــــی عمیقــــا بــاز منتظـــر ورود دایـــی شدم

بــــاز شُــدن در همـــانا و ایسـت قلبـــی من همـانـا...

ایــــنجا کجاست؟من کیـــم؟ایـــنـــا کیـــــن؟خـــدایا خودمو به خودت سپردم

بــا یـــه لبـخنـد سکتــه ای وسـط سـالن وایسـاده بــودم

و  زُل زُل بــــه این قـــــــــوم تــاتــــار کــــه یــدفــه ای ریختـن تـــو نگـاه میکردم

فقط هـــر کـــی میرسیـــد بـــه مـن منو محکم میکوبوند بــه خـودشو

شلـپ شلـپ مـــاچ و تـــوفیـــم میکــرد

مـن:l

و همچنــــان من:l

مــــن: مــــن مــامــانمو میخوام

بجـــــون عمــم خعــــلی سخت بــــود

اینـــکه بـــا اون تیپ زیبــــای مخصوص درسم در انظـــار مشاهده

شدم هیچــــی نیست

فکــــ کـــن  خــونه تنها باشی و یــــدفه در بـاز بشه و سی چل نفــــر

یُهـــویـــی بـــــاهم بریزن تــــو خــــونــه

بخـــدا مغــــولام اینجوری حملــه نمیکردن

بیچاره زنداییم وقتـــی وضــع و اوضــاع سکتــه ای منـو دید

خـودش رفـت بسـاط پــذیرایــی رو جــــور کــــرد و مــن هنوز

بـــه این فکــــر میکردم کـــه اینجــا کُجــــاست؟

+اعتـــراف میکنم کـــه امروز در را روی سـه چهــار نفـر بـــاز نکـــردم

و حســـابی قـــاه قـــاه خندیدم

+درس خوندن در ایـــام عیـــد خــــر است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: